بررسی رابطه همبستگی بین رویکرد یادگیری، انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی دانشجویان دختر رشته های روانشناسی و علوم تربیتی ورودی سال تحصیلی 91-1390 در دانشگاه های یزد و پیام نور واحد یزد

هدف از این پژوهش بررسی وضعیت و رابطه میان سه متغیر رویکرد یادگیری، انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی در دانشجویان دو نظام آموزشی حضوری و از راه دور بوده است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانشجویان دختر رشته های روانشناسی و علوم تربیتی ورودی سال91 -1390، در دانشگاه های یزد و پیام نور واحد یزد و در مجموع 135 نفر می باشد که با توجه به محدود بودن جامعه آماری و برای اجتناب از خطاهای نمونه گیری، کل جمعیت به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه رویکردهای یادگیری (assist) انتویسل و تیت (1997)، پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (1970 ) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و آدامز (1982) استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام، آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد دانشجویان دانشگاه یزد و پیام نور از نظر رویکردهای یادگیری با یکدیگر تفاوت معناداری ندارند و گرایش اصلی به ترتیب به رویکردهای راهبردی، عمیق و سطحی بوده است. همچنین از نظر میزان انگیزه پیشرفت نیز تفاوت معناداری بین دانشجویان مذکور مشاهده نشد اما یافته ها نشان داد که دانشجویان دانشگاه یزد از نظر میزان خودکارآمدی بالاتر از دانشجویان دانشگاه پیام نور هستند (p<0/01). از دیگر نتایج پژوهش، این بود که انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی به طور مثبت رویکرد عمیق و راهبردی (p<0/001) و به طور منفی رویکرد سطحی را پیش بینی می کنند(p<0/01). همچنین بین انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (p<0/01). به منظور دست یابی به نتایج قطعی تر، تکرار بررسی وضعیت و روابط میان متغیرهای یاد شده در نمونه گسترده تری از دانشجویان دو نظام آموزشی دانشگاه و همچنین توجه بیشتر به اقدامات لازم جهت تقویت رویکرد عمیق به یادگیری در دانشجویان هر دو نظام آموزشی پیشنهاد می شود.